Pahayag ng PhilVenSol sa March 8 International Womens' Day

Pahayag ng Philippines Venezuela Solidarity

Marso 8, Pandaigdigang Araw ng Kababaihan

Naninindigan kami tungo sa pakikiisa sa mga kababaihan ng Rebolusyong Bolivariano!

Ang mga banta at pag-atake ng misoginistang pangulo ng US na si Donald Trump ay nagpapakita ng nakamamatay na banta sa mga kababaihan ng Venezuela.

Tila bigo ang pinakahuling pagtatangka ng US na ibagsak ang demokrasya at ang sosyalistang Rebolusyong Bolivariano sa Venezuela. Kabaligtaran sa paglalarawan ng midya sa mundo at mga sinasabi ng administrasyong Trump, ang maamong oposisyon sa US, at ng kanilang mga kaalyado sa ilang punong lungsod ng  Europa at Latin America, hindi nagkaisang sumuporta sa mamamayang Venezuelano ang pinili ng US na maging pangulong si Juan Guaidó, maliban sa ilang saray ng mga ekonomikong elitista. Nananatiling mas marami ang sama-samang pagkilos ng mamamayan upang suportahan ang demokratikong halal na si Pangulong Nicolás Maduro kaysa mga sumusuporta  sa kudeta, na sumasalamin sa mas malawak na seksyon ng populasyon. Nakikita ito sa mga madlang maka-Maduro na sumasalamin sa etnikong pagkakaiba-iba ng Venezuela na salungat sa nakararaming madlang tisoy na sumusuporta kay Guaidó. Ang panawagan ng US na bumaligtad na ang sandatahang lakas - o mga seksyon nito - ay tinututulan.

Gayunpaman, dahil nabigo sa kanilang tangkang ipagtagumpay ang isang kudeta, patuloy ang bantang interbensyong militar ng administrasyong Trump. Pinupuntirya ng bantang ito ang mamamayang Venezuelano na, mula nang inihalal ang namayapang Hugo Chavez noong 1998 at sa pagsisimula ng Rebolusyong Bolivariano, ay kumilos mula sa kanilang nakatalagang lugar upang pumagitna sa pulitikang Venezuelano. Lalo na’t ang mga babae ang nasa sentro.

Habang tinatalakay ng Kanluraning midya ang krisis pang-ekonomiya ng Venezuela sa nakalipas na 9 na taon, ang ipinagwawalang-bahala nito ay noong bago mag-1998, 80% ng Venezuelano ang nabubuhay sa kalunos-lunos na kahirapan. Pinakaapektado ang mga babae. Iniangat ng Rebolusyong Bolivariano ang pamantayan ng pamumuhay at ang panlipunang pasahod. Tiniyak ng paglikha ng mga institusyon tulad ng Banmujer (ang Bangko ng Kababaihan) na mga kababaihan ang nakasentro sa pagsulong ng pamantayan ng pamumuhay at muling pamamahagi ng yaman ng lipunan.

Ngunit higit pa doon, ginawa ito sa pamamagitan ng popular na pakikilahok. Nasa nangungunang papel ang mga kababaihan sa Panlipunang Misyon na nangangahulugang mas maraming tao ang may akses sa pangangalaga sa kalusugan at sa edukasyon sa unang pagkakataon. Malawakan namang itinayo ang mga bagong pabahay. Ang mga kababaihan, na siyang nasa pinaka-disbentahe, ang mas nakinabang.

Ang maraming naipanalo ng kababaihan ay sumasalamin sa mga artikulong lehislatibo at konstitusyunal. Halimbawa, kauna-unahan sa daigdig, kinikilala ng konstitusyon ng Venezuela ang domestikong paggawa "bilang isang pang-ekonomiyang aktibidad na lumilikha ng karagdagang halaga at lumilikha ng panlipunang kagalingan at yaman," at idinagdag pa: "Ang mga maybahay ay may karapatan sa Panlipunang Seguridad alinsunod sa batas." Subalit mas mahalaga kaysa mga ligal na pagbabagong ito ang pangingibabaw ng kababaihan sa mga organisasyong masa: sa mga pangmasang kilusang pampulitika, sa mga Panlipunang Misyon at sa pumapaimbulog na sistema ng mamamayan na nakikilahok sa demokrasya: ang mga Komiteng Komyunal at ang mga Komyun.

Kababaihan ang pinakamatinding tinamaan ng krisis pang-ekonomya na nagpalubog sa bansa mula pa noong 2014. Sa pasuray-suray na pagpapakita ng pagkukunwari ng US at mga kaalyadong imperyalista, at ang kanilang mga loro sa midya, ginamit nila ang pang-ekonomiyang krisis bilang katibayan ng kabiguan ng Sosyalismong Bolivariano at ang pangangailangang baguhin ang rehimen. Gayunpaman, habang may mga kontradiksyon din ang Rebolusyong Bolivariano at ang pamahalaan nito’y nakakagawa ng pagkakamali, ang krisis ay malaking resulta ng mga dahilang labas sa Venezuela. Ang pagbagsak ng presyo ng langis, na nagsimula sa krisis, ay pinangunahan ng Saudi Arabia, na kaalyado ng US, kaya nagbaha ng langis sa merkado bilang isang anyo ng agresyong pang-ekonomiya laban sa Venezuela (at Iran). Malaki rin ang nagawa ng pananabotahe ng burgesyang Venezuelano (na panlipunang base ng oposisyong maka-US). Bukod dito, ang lalim ng krisis ay resulta rin ng mas direktang anyo ng pang-ekonomiyang digmaan: mga ekonomikong pagharang. Simula sa panahon ng administrasyong Obama, ang mga ekonomikong pagharang na ipinataw ng US at mga kaalyado nito, ay nangangahulugan ng malawakang pagnanakaw ng mga ari-arian ng Venezuela. Ang mga tubô mula sa pagbebenta ng langis ay nanigas sa mga bank account sa US. Ang mga reserbang ginto ng Venezuela ay tinanganan ng Bank of England. Mas humigpit pa ang pagkakasakal sa mga bagong pang-ekonomyang pagharang na itinaguyod ni Trump bilang bahagi ng kanyang bagong pagtatangkang kudeta. Dagdag pa, ang mga imperyalista ngayon ay nagbabantang ibibigay ang mga ninakaw na ari-arian sa kanilang manikang si Juan Guaidó.

Sa isang matinding panayam ng BBC, tinukoy ni Maduro ang pagkukunwari ng US sa paggamit ng $20 milyong halaga ng tulong bilang Trojan horse upang labagin ang kasarinlan ng Venezuela habang ilegal na tinatanganan ang mahigit sa $10 bilyon ng Venezuela.

Kababaihan ang pinakamatinding tinamaan ng pang-ekonomyang pagharang, na tumutungo sa isang bangkulong (blockade). Halimbawa, habang nananatiling mahusay na pinaglilingkuran ng mga doktor ang mga mahihirap na Venezuelano at mga manggagawang pangkalusugan sa paraang hindi pa mailalarawan bago pa ang 1998, ang pagbangkulong ay lumikha ng malubhang kakulangan sa ilang uri ng mga gamot na magagamit lamang mula sa mga bansang Kanluranin. May negatibong epekto ito, bukod sa iba pang mga bagay, ang reproduktibong kalusugan ng kababaihan. Ngunit ang mga kababaihan, sa pamamagitan ng kanilang pamumuno sa mga pangmasang organisasyon, ay nangunguna upang igpawan ang mga pang-ekonomiyang kahirapan, halimbawa sa pamamagitan ng Pueblo, o isang programa ng Pueblo, na kinabibilangan ng pang-ekonomiyang pakikipagtulungan at direktang kalakalan sa pagitan ng mga pangmasang organisasyon sa mga mahihirap na nayon sa kalunsuran at nakikibakang pamayanang agrikultural, na nilalalaktawan ang mga kapitalistang hunyango na nagpapalaki ng kakapusan. Ipinaliliwanag nito ang kabalintunaan na, ayon sa naratibong Kanluranin, ang uring manggagawa at mga mahihirap na kababaihan sa kanayunan, na pinakamatinding tinatamaan ng pang-ekonomyang krisis na dahilan ng kawalang-tatag na pampulitika, ang nasa unahan ng mga pulitikal na mobilisasyon sa pagtatanggol sa Rebolusyong Bolivariano.

Habang nabigo ang kudeta ni Guaidó at tumahimik ang pahiwatig ng bantang agresyong militar ni Trump, nananatili ang bantang pananakop at ang agresyong pang-ekonomiya’y tumitindi. Kung magtagumpay ang US sa pagpapatalsik sa rebolusyon, ang proyektong pagwasak ng malawak na baseng pampulitika nito ay kakila-kilabot, at matinding matatamaan ang mga kababaihan. Ibinalangkas ito ni Trump sa pagtatalaga kay Elliot, na isang beteranong operatiba ng maruming digmaan, upang masubaybayan ang kanyang planong pagbabago ng rehimen. Mula sa Latin America hanggang Gitnang Silangan, si Elliot ay may malawak na deka-dekadang rekord ng kriminalidad, pang-aalipusta, paglabag sa soberanya at pang-aabuso sa karapatang pantao. Ngunit marahil ay pinakasikat sa pagdidirekta ng karahasang kontra-rebolusyonaryo sa Gitnang Amerika noong dekada 1980 kung saan normal na lang ang sekswal na karahasan at kahit na sanggol ay hindi pinatawad mula sa mga patayan.

Pinangungunahan ng mga kababaihan ng Venezuela ang paglaban para sa karapatan ng kababaihan at sa magkakaugnay na pakikibaka para sa isang panlipunan at makakalikasang daigdig na makatarungan at sustenable. Nagagalit dito ang imperyalismo, na kinakatawan ng sagad-sa-butong-misoginistang si Donald Trump. Kaya dapat makipagkaisa ang mga kababaihan sa buong mundo sa kanilang mga kapatid na kababaihang Venezuelano.

Tayong nasa kilusan ng kababaihan sa Pilipinas ay nakikipagkaisa sa ating mga kapatid na kababaihan ng rebolusyong Bolivariano at isinisigaw:

Ayaw namin sa kudetang pinangungunahan ng US!

Huwag pakialaman ang Venezuela!

Marso 8, 2019

Philippines Venezuela Solidarity Statement – March 8, International Women’s Day

We stand in solidarity with the women of the Bolivarian Revolution!

The threats and attacks by the misogynist US president Donald Trump pose a deadly threat to women in Venezuela.

The latest US attempt at overthrowing democracy and the socialist Bolivarian Revolution in Venezuela appears to have failed. Contradicting the picture painted by the world's media and the claims of the US Trump administration, the tame US opposition, and their allies in some European and Latin American capitals, the Venezuelan people have not rallied to the US-appointed president-in-waiting Juan Guaidó, with the exception of some layers from the economic elite. Mobilisations in support of democratically elected President Nicolás Maduro have consistently outnumbered pro-coup mobilisations and reflected a much broader section of the population. This has been visible in the pro-Maduro crowds reflecting the ethnic diversity of Venezuela in contrast to the predominantly white crowds supporting Guaidó. Calls by the US for the armed forces – or sections of it – to defect were rejected.

However, having failed in their attempts to engineer a coup d'etat, the Trump administration continues to threaten military intervention. This threat is targeted at the Venezuelan masses who since the election of the late Hugo Chavez in 1998 and the start of the Bolivarian Revolution have moved from their assigned place at the periphery of Venezuelan politics to take centre stage. Women are particularly in the frame.

While the Western media has dwelt on Venezuela's economic crisis of the past 9 years, what it ignores is that before 1998, 80% of Venezuelans lived in abject poverty. Women were the most affected. The Bolivarian Revolution raised living standards and the social wage. The creation of institutions such as Banmujer (the Women's Bank) ensured that women were centred in the raising of living standards and wealth redistribution.

But more than that, it did so through popular participation. Women played the leading role in the Social Missions that meant that many people had access to healthcare and education for the first time ever. Massive amounts of new housing were built. Women, as the most disadvantaged, benefited the most.

Many gains for women are reflected in legislative and constitutional articles. For example, in a world's first, Venezuela's constitution recognises domestic labour “as an economic activity that creates added value and produces social welfare and wealth,” adding: “Housewives are entitled to Social Security in accordance with the law.” But more important than these legal changes is the predominance of women in mass organisation: in grassroots political movements, in the Social Missions and in the evolving system of grassroots participatory democracy: the Communal Councils and Communes.

Women have been hardest hit by the economic crisis that has engulfed the country since 2014. In a staggering display of hypocrisy, the US and allied imperialists, and their media echo chamber, have used the economic crisis as evidence of the failure of Bolivarian Socialism and the need for regime change. However, while the Bolivarian Revolution has its contradictions and its governments have made errors, the crisis is overwhelmingly the result of external factors. The drop in oil prices, which precipitated the crisis, was in part manufactured by US ally Saudi Arabia flooding the market as a form of economic aggression against Venezuela (and Iran). Sabotage by the Venezuelan bourgeoisie (who are the social base of the pro-US opposition) has also played a large part. Moreover, the depth of the crisis is largely the result of a far more direct form of economic warfare: sanctions. Starting during the Obama administration, sanctions imposed by the US and its allies, have amounted to wholesale theft of Venezuela's assets. Profits from the sale of oil are frozen in US bank accounts. Venezuela's gold reserves are held hostage by the Bank of England. The noose has been further tightened in new sanctions introduced by Trump as part of his latest coup attempt. Furthermore, the imperialists are now threatening to give the stolen assets to their puppet, Juan Guaidó.

In a hostile interview by the BBC, Maduro pointed out the hypocrisy of the US in using a convoy of $20 million worth of aid as a Trojan horse to violate Venezuela's sovereignty while illegally holding more than $10 billion of Venezuela.

Women are hardest hit by the sanctions, which amounts to a blockade. For example, while poor Venezuelans remain well served by doctors and health workers in a way unimaginable before 1998, the blockade is creating a severe shortage of some types of pharmaceuticals that are only available from Western countries. This has negatively impacted, among other things, women's reproductive health. But women, through their leadership of grassroots organisation, are taking the lead in overcoming the economic difficulties, for example through the Pueblo a Pueblo programme, which involves economic collaboration and direct trade between grassroots organisations in impoverished urban barrios and struggling agricultural communities, bypassing the capitalist hoarders who have accentuated shortages. This explains the paradox that working class and rural poor women, who are hardest hit by the economic crisis that according to the Western narrative is the cause of the political instability, are in the front line of the political mobilisations in defence of the Bolivarian Revolution.

While Guaidó's coup has failed and Trump's hints of imminent military aggression have quietened, the threat of invasion remains and the economic aggression is continuing to intensify. Should the US be successful in overthrowing the revolution, the project of annihilating its vast political base will be gruesome, and it is women who are most under threat. This is underlined by Trump appointing veteran dirty war operative Elliot to oversee his plans for regime change. Elliot has an extensive decades-long record, from Latin America to the Middle East, of criminality, warmongering, violations of sovereignty and human rights abuse but is perhaps most notorious for directing counter-revolutionary violence in Central America in the 1980s in which sexual violence was normalised and not even infants were spared from massacre.

Women in Venezuela are leading the fight for women's rights and the interrelated struggle for a socially and ecological just and sustainable world. This has angered imperialism, personified by the arch-misogynist Donald Trump, so women the world over need to give solidarity to their Venezuelan sisters.

We in the Philippines women’s movement stand in solidarity with our sisters of the Bolivarian revolution and demand:

No to US-led Coup!

Hands of Venezuela!

March 8, 2019