Salin ng Call for National Conference Against Dictatorship

CALL FOR A NATIONAL CONFERENCE AGAINST DICTATORSHIP

20-21 July 2017

PANAWAGAN PARA SA ISANG PAMBANSANG KUMPERENSYA LABAN SA DIKTADURA

20-21 Hulyo 2017

Since he assumed office, President Rodrigo Duterte has still failed to fulfill his promise to “provide for those who have little”: Workers still continue to receive low wages and experience job insecurity because he has failed to fulfill his vow to end contractualization. Small farmers and peasants still suffer from landlessness and rural distress because he has refused to carry out land reform and prevent land grabs. Even middle-class professionals suffer from the high cost of living, inadequate and poor public services, and worsening pollution because he has refused to strengthen the regulation of the market and to pursue progressive taxation. Women and LGBTs, in particular, continue to suffer more as a result of his failure to significantly reduce poverty and improve people’s well-being.

Mula nang siyang maupo sa pwesto, nananatiling bigo si Pangulong Rodrigo Duterte na tuparin ang kanyang pangakong "maglaan para sa mga kapos": Patuloy na nakatatanggap ng mababang sahod ang mga manggagawa at nakararanas ng kawalan ng katiyakan sa trabaho dahil nabigo siyang tupdin ang kanyang panatang wakasan ang kontraktwalisasyon. Patuloy na nagdurusa sa kapighatian at kawalan ng lupa ang mga maliliit na magsasaka't pesante dahil ayaw niyang isagawa ang reporma sa lupa at masawata ang pang-aagaw ng lupa. Kahit na ang mga panggitnang uring propesyunal ay nagdurusa sa mataas na halaga ng pamumuhay, di sapat at di mabuting serbisyo sa bayan, at lumalalang polusyon dahil ayaw niyang palakasin ang patakaran ng pamilihan at isagawa ang progresibong pagbubuwis. Sa partikular, patuloy na nagdurusa ang mga kababaihan at LGBT  dahil sa kabiguan niyang mabawasan ang kahirapan at mapabuti ang kapakanan ng mga tao.

Unable or unwilling to carry out the social reforms needed to keep the support of those who placed their hopes in him, Duterte has instead been laying the ground for a more repressive regime--for the restoration of dictatorship in the country.

Di kaya o ayaw isagawa ang mga repormang panlipunang kinakailangan upang manatili ang suporta ng mga umaasa sa kanya, sa halip ay inilalatag ni Duterte ang mas mapanupil na rehimen - para sa pagbabalik ng diktadura sa bansa.

After burying Ferdinand Marcos’ remains at the national heroes’ cemetery and helping Bongbong Marcos in his bid to become vice president, Duterte has now placed the entire Mindanao--and threatened to place the entire country--under martial law. Today, we may now be just one “security crisis” away from outright military rule.

Matapos ilibing ang labi ni Ferdinand Marcos sa libingang para sa mga bayani at matulungan si Bongbong Marcos sa kagustuhan nitong maging pangalawang pangulo, inilagay ni Duterte ang buong Mindanao - at nagbantang ilalagay din ang buong bansa - sa ilalim ng batas-militar. Sa ngayon, isang hakbang pa patungo sa "krisis sa saguridad" upang mailagay ang buong bansa sa pamamahalang militar.

If that happens, ordinary people like us--those who have never fully enjoyed “democracy” despite the end of the Marcos dictatorship--will be the first to suffer. Not only will our already limited freedoms be further restricted, our ability to defend our rights and to fight for more substantive social transformations will also be further curtailed. We may find it harder to march on the streets, to carry out strikes--or even just to hold meetings or talk to each other. We may be further vilified as “enemies” of the people. And worse, we might even be arrested, imprisoned, tortured, or “disappeared.”

Pag nangyari ito, ang mga karaniwang taong tulad natin - na hindi pa talagang natatamasa ang "demokrasya" bagamat nagwakas na ang diktadurang Marcos - ang siyang unang magdurusa. Hindi lamang lalo pang malilimitahan ang dati nang limitadong kalayaan, masasagkaan pa ang kakayahan nating maipagtanggol ang ating mga karapatan at makibaka para sa mas makabuluhang pagbabagong panlipunan. Maaaring mahirapan na tayong magmartsa sa lansangan, ang magsagawa ng welga - o kaya'y maglunsad ng mga pulong o mag-usap-usap. Maaaring ituring pa tayong "kaaway" ng sambayanan. At ang matindi, maaari pa tayong dakpin, ipiit, matortyur o "maiwala".

And yet, opposition to dictatorship remains weak. Both of the dominant opposition forces in the country, the liberals and the national democrats, have so far refused or failed to provide the leadership needed to rally our people against the threat of our dictatorship.

Subalit nananatiling mahina ang mga sumasalungat sa diktadura. Ang mga nangungunang pwersang oposisyon sa bansa, ang mga liberal at ang mga pambansang demokrata, ay ayaw o bigong pamunuan ang sambayanan laban sa banta ng diktadura.

Faced with the threat of dictatorship and with the inability or refusal of the more powerful opposition forces to lead the opposition, we ordinary people--those of us who have suffered from neoliberalism and the elite democracy that paved the way for Duterte--need to come together. We urgently need to create an open, safe, mutually supportive, space to discuss how we can work together to prevent--or if need be, to resist--dictatorship. We need to build the broadest unity against despotism, and we need to establish more effective ways of organizing ourselves.

Nahaharap tayo sa banta ng diktadura at kawalang kakayahan o pagtanggi ng mga pwersang sumasalungat na pamunuan ang oposisyon, tayong mga karaniwang mamamayan, tayong nagdurusa dahil sa neoliberalismo at demokrasyang elitista na nagbigay-daan sa isang Duterte, ay kinakailangang magkaisa. Dapat na agaran tayong makalikha ng espasyong bukas, ligtas, at nagsusuportahan upang makapagtalakayan kung papaano tayo magtutulungan upang ang diktadura ay mapigilan - o kung kinailangan ay labanan. Dapat nating mabuo ang pinakamalawak na pagkakaisa laban sa despotismo, at maitatag ang mas mabisang pamamaraan ng pag-oorganisa ng ating sarili.

This is why we are calling for a National Conference against Dictatorship this July 20-21, at a venue to be announced later, to gather all those groups and individuals who oppose both dictatorship and the elite democracy that gave birth to it.

Ito ang dahilan kung bakit nananawagan tayo para sa isang Pambansang Kumperensya Laban sa Diktadura sa darating na Hulyo 20-21, sa isang lugar na ipahahayag namin sa kalaunan, upang magsama-sama ang lahat ng grupo at indibidwal na tumututol sa diktadura at sa demokrasyang elitista na nagsilang dito.

We are committed to helping build a broad but principled united front not just to block authoritarian rule, but also to fight for meaningful social transformation. We cannot “defend” an inauthentic--and therefore failed--democracy; we need to construct a real democracy on its ruins.

Kami'y naninindigan sa pagbubuo ng isang malawak ngunit prinsipyadong nagkakaisang prente, hindi lamang upang hadlangan ang patakarang awtoritaryan, kundi upang makibaka para sa makabuluhang pagbabagong panlipunan. Hindi namin "maipagtatanggol" ang isang demokrasyang huwad - at kaya nabigo; dapat nating mabuo ang isang tunay na demokrasya mula sa pagkawasak nito.